10 levenslessen na een schouderoperatie
Een jaar geleden alweer, mijn eerste schouderoperatie. Dat heeft me het een en ander doen beseffen. Dit zijn mijn 10 belangrijkste levenslessen.
Want tips voor en ervaringen met een schouderoperatie gaf ik al eerder. Maar inmiddels is de eerste schouderoperatie alweer een jaar geleden, waardoor het ook een mooi moment is om terug te kijken.
Grappig genoeg triggerde een post op Linkedin dit artikel ook. Want iemand die ook een schouderoperatie had gehad trok de parallel naar wat je er qua marketing van zou kunnen leren. Nou buddy, ik heb nieuws voor je. Helemaal niks!
Wat mij betreft dan hé, want als ik iets heb gemerkt is dat je werk – zeker de eerste maanden – helemaal naar de achtergrond verdwijnt en onbelangrijk wordt. Hoe leuk je je werk ook vindt. En geloof me, ik ben dol op wat ik doe.
Dit zijn mijn 10 levenslessen met dank aan twee schouderoperaties
1. Jij staat op #1! – en dat is misschien een gekke om mee te beginnen, maar voor mij een besef waar ik me nog iedere dag over verwonder en moet leren om mee om te gaan. Het is oké dat je nu alle focus op jezelf hebt (en niet op anderen, zoals ik normaal in elkaar zit). Jezelf op #1 zetten is het minst egoïstische wat je nu kunt doen, want jij bent degene die moet herstellen. En dat kan niet zonder jezelf op nummer 1 te zetten. Dus ja, je mag pijn hebben én het uiten. Je mag er door heen zitten. Aandacht voor jou, omdat je het zwaar hebt, mag je omarmen. En nee, dat betekent niet dat je egoïstisch bent. Echt niet.
2. Alles is familie – ik zweer je, ik had het niet zonder mijn gezin en mijn familie gered. Ik heb me met regelmaat schuldig gevoeld bij de zoveelste vraag om hulp, maar ze waren er. Zijn er. Nog steeds. Zie ook #1
3. Vrienden rule! – net als bij punt 2, ik heb me zo gedragen gevoeld door alle post, berichtjes, bemoedigende woorden, noem maar op. Het ontvangen van dat alles was / is een groot leerproces, maar wat ben ik blij met iedereen die er voor me was / is. Zie ook #1
4. Herstel is hard werken – als je denkt dat het een eitje is om te herstellen van een schouderoperatie dan heb ik nieuws voor je. Het is fckn hard werken en een dagtaak. Alles, maar dan ook alles kost in het begin meer tijd dan je denkt. Douchen? Haren kammen? Aankleden? Topsport. En dan ben je nog niet eens met je revalidatie begonnen.
5. Revalideren kost tijd – heel veel tijd. Super leuk die inschattingen die je uit het ziekenhuis meekrijgt, maar de realiteit is altijd anders. Ik ben nu een jaar verder en pas nu heb ik enigszins het gevoel dat mijn rechterschouder weer soort van functioneel is. Maar nog lang niet terug naar zijn oude vorm. En dat betekent dus ook dat mijn andere schouder nog minstens zo lang nodig gaat hebben. Zie #6
6. Geduld geduld geduld – ooooh wat kost alles bij elkaar je een shitload aan geduld. Die verlies je ook met regelmaat, waarna je het weer terugvindt en er weer volle bak tegen aan gaat. Ik weet niet of ik mezelf nu een geduldig mens durf te noemen, maar ik heb er volop van geleerd. Zie #7
7. Accepteer en laat los – want nummer 4 tot en met 6 zorgen voor fluctuatie in je herstel. Dat vreet. Fysiek, maar vooral ook mentaal. Ga door alle emoties heen, laat ze er zijn, wetende dat de dag erna je mogelijk weer een lichtpuntje ziet. Het is oké. Het komt goed. Echt.
8. Mentaal spel – het hele herstel, alles wat er bij komt kijken is het meest intense mentale spel dat je waarschijnlijk ooit zult spelen. Je hoofd gaat er met regelmaat met je vandoor, al is het maar omdat je meer tijd dan ooit hebt om over dingen na te denken. Ga er maar door heen. En red je het niet alleen, vraag hulp. No shame! Ik heb deze periode meer over mezelf geleerd dan de afgelopen decennia. Verhelderend wel. Dus omarm het maar.
9. Je bent sterker dan je denkt – iedere keer weer ben ik verbaasd over mijn eigen (mentale én fysieke) (veer)kracht en de herstel capaciteit van mijn lijf. Ben dus lief voor jezelf, gun jezelf de mindere momenten en vier de momenten dat het wel gaat. You got this!
10. It’s just turbulence – en dan komt er een dag dat je je realiseert dat je vooruitgaat. Dat je door het diepste dal heen bent. Dat de wereld groter is dan jij en je herstel. Nu wordt het wel belangrijk om jezelf in acht te nemen. Dus neem ook dan nog steeds de tijd, ga niet meteen vol gas, maar geniet van het feit dat je hier doorheen bent gekomen en dat is gebleken dat ook na de donkerste momenten het weer licht wordt.
Levenslesssen en leermomenten
Dus ja, leermomenten genoeg. En nul ervan hebben dus met werk te maken. Want nogmaals, werk is het laatste waar je mee bezig bent na een schouderoperatie. Alle energie gaat in andere dingen zitten. Tuurlijk neem je van deze leermomenten en levenslessen ook het nodig mee in alles wat hierna komt. Dus ja, ook als ik weer vol aan het werk mag / ga.
Maar gedurende deze tijd is het alle hens aan dek voor jezelf. Werk komt later weer. Gelukkig trouwens, want nogmaals ik heb echt het leukste werk allertijden!
Ieder mens is anders
Hou alleen wel voor ogen dat – never ever – ik vind dat wat ik uit deze periode heb opgepikt één op één voor een ander moet gelden. Ieder mens reageert anders op tegenslag. Ieder mens is anders in omgaan met mentale uitdagingen. Dit zijn mijn leermomenten. Zit er voor jou iets tussen dat je herkent, pak het. Zit het er niet tussen, ook prima.
Veerkracht is alles
Mijn veerkracht is denk ik mijn grootste kracht gebleken. Ik wist al dat ik daar op kon terugvallen, maar dat ik over zó veel veerkracht blijk te beschikken was ook voor mij een besefmomentje. Iets waar ik fakkin trots op ben. Want ondanks alle shit ben ik blijven genieten van wat wel kon. Stond ik op na iedere tegenslag. Bleef ik de focus leggen op positief in plaats van negatief. Eenvoudig? Nope. Hard werken. Iedere keer weer. Maar het alternatief – het bijltje er bij neer gooien – zit gewoon niet in mijn dna.
Kun je dat leren, veerkracht? Dat weet ik dus oprecht niet. Ik denk het wel, maar het is niet eenvoudig. Ik heb een innerlijke survivalmodus die daarvoor zorgt. Wat mij betreft word je juist door tegenslag sterker, is de wil om te leven groter dan nóg groter. Maar dat is hoe ik in elkaar zit. En heel eerlijk, hierna mag het wat mij betreft ook wel echt klaar zijn. Ik heb bewezen dat ik ook dit kan, dus genoeg nu!
Ik hoop wel dat ik je met mijn verhaal kan inspireren, als is er maar één iemand die zich hier aan kan optrekken, dan is het het al waard geweest.
Fotocredits: foto 1: Joor Kitchen – foto 2 en 3 : Lonneke Noordeloos – foto 4, 5 en 6: Christa Romp – foto 7 en 8: Alieke Eising – foto 9: Dishtales – foto 10 Rinze Vegelien:
Gepubliceerd op 5 november 2024
